کد خبر: ۹۴۴۶
۲۳ خرداد ۱۴۰۳ - ۱۲:۰۰

دارنده ۱۵ عنوان قهرمانی می‌گوید با حرف پدرم روحیه می‌گیرم

علیرضا محمودزاده‌قلعه‌نویی، نوجوان یازده‌ساله محله رسالت است که از سه‌سال پیش، ورزش کاراته را شروع کرده است و حالا افتخارات بسیاری دارد. همه فکر و ذکر علیرضا در این روز‌ها ورزش است.

علیرضا محمودزاده‌قلعه‌نویی، نوجوان یازده‌ساله محله رسالت است که از سه‌سال پیش، ورزش کاراته را شروع کرده است و حالا افتخارات بسیاری دارد. همه فکر و ذکر علیرضا در این روز‌ها ورزش است؛ بااین‌حال خانواده‌اش سعی می‌کنند که او از درس و مشق هم عقب نماند.

در این گفتگو مجیدآقا، پدر علیرضا، ما را همراهی می‌کند. او مکانیک است و نقش مؤثری در پیشرفت ورزشی فرزندش داشته است.



- چه مدتی است که علیرضا ورزش کاراته را حرفه‌ای دنبال می‌کند؟
مجیدآقا: سه‌سال می‌شود که پسرم را به باشگاه می‌فرستم. نزدیک خانه‌مان باشگاهی داریم که کوچک است، اما مربی‌اش برای بچه‌ها از جان و دل مایه می‌گذارد. استاد فرهاد بیدخام بود که متوجه استعداد علیرضا شد و پسرم را تشویق کرد.

- علیرضا درس را بیشتر دوست دارد یا ورزش؟
مجیدآقا: فکر کنم ورزش؛ مدام چشم می‌کشد تا عصر شود و به باشگاه برود. البته درس‌هایش را هم می‌خواند ولی سعی من و مادرش این است که او بیشتر به درس اهمیت بدهد.

- خودتان هم ورزش می‌کنید؟
مجیدآقا: بله، من از کودکی فوتبال بازی می‌کردم و هنوز هم گه‌گداری با رفقا پا‌به‌توپ می‌شویم.

- دوست داشتید علیرضا دنبال ورزش رزمی برود؟
مجیدآقا: اولش نه. با خودم می‌گفتم ورزش رزمی برای بچه نان و آب نمی‌شود، اما وقتی استعداد علیرضا را دیدم که در اولین دوره مسابقات استانی قهرمان شد، پشتش ایستادم، حتی مادرش را هم قانع کردم، چون می‌ترسید بچه از کودکی دعوایی بار بیاید.

- علیرضا تا‌کنون چه مقام‌هایی به دست آورده است؟
مجیدآقا‌: او از دوسال پیش در پانزده‌مسابقه استانی و کشوری حضور داشته است. سال ۱۴۰۱ در مسابقات استانی پرفکت‌کیوکوشین در کاشمر اول شد، بعد از آن در مسابقات استانی کیوکوشین‌کاراته در نیشابور مقام اول را به دست آورد. علیرضا سیزده‌مدال استانی دارد.

دوبار هم در مسابقات کشوری تهران و رباط کریم شرکت کرده که یک بار مقام اول و یک بار مقام دوم را کسب کرده است. یک بار هم در مسابقات بین‌المللی جام پلیس در مشهد حاضر بوده و آنجا مدال طلا را از آن خودش کرده است.

- آیا در مسابقات استرس داری؟
علیرضا: بله، خیلی زیاد. اما پدرم همیشه به من روحیه می‌داد و می‌گفت که اگر مقامی به دست نیاوردی هم مهم نیست. همین حرف باعث شد راحت‌تر مبارزه کنم. همیشه وقتی استرس دارم و امتیاز عقب می‌افتم، پدرم من را آرام می‌کند.

- امکانات باشگاهی محله‌تان خوب است؟
علیرضا: خوب است. تشک تاتامی خوبی دارد. خیلی شلوغ نیست و بچه‌ها با هم مهربان هستند.

- ورزش دیگری را هم دوست داری؟
علیرضا: بوکس را هم خیلی دوست دارم. به‌تازگی پدرم برای من یک کیسه بوکس خریده است که این ورزش را هم دنبال کنم.

- چه آرزویی داری؟
علیرضا: بتوانم در مسابقات آسیایی حضور داشته باشم.

* این گزارش چهارشنبه ۲۳ خردادماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۷۳ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.

ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
03:44